| نقش مربیان تربیتی در امید آفرینی |
| کد مقاله : 1154-MJT2 |
| نویسندگان |
|
محمد صالح اسماعیلی * آموزش و پرورش |
| چکیده مقاله |
| معلمان در تعلیم‌وتربیت، نقشی حیاتی ایفا می‌کنند که تأثیر آن‌ها در جنبه‌های مادی و معنوی زندگی شاگردانشان به‌خوبی مشهود است. آن‌ها می‌توانند با ایجاد شرایط مناسب، زمینه‌ساز پیشرفت و توسعه فردی شاگردان خود باشند. در این میان، امید به زندگی، به‌عنوان یکی از عناصر مشترک در دنیای مادی و معنوی، نقش بسزایی در رشد دانش‌آموزان دارد. در حوزه مادی، امید به معنای داشتن دیدگاه مثبت و انتظار نتایج خوب از تلاش‌هاست، به‌گونه‌ای که فرد با تمام توان در مسیر اهداف خود گام بردارد و به موفقیت‌های آتی خوش‌بین باشد. در جنبه معنوی، امید می‌تواند به معنای داشتن اعتماد و اطمینان به خداوند باشد، همان‌طور که امام صادق (ع) فرموده‌اند: «حسن‌ظن به خداوند آن است که تنها به او امیدوار باشی و از چیزی جز گناهت نترسی.» مربیان که ستون‌های اصلی جامعه به شمار می‌روند، باید در حکومت اسلامی با روحیه‌ای امیدوارانه به فعالیت بپردازند. آن‌ها باید این رویکرد را در سطوح بالای حکومتی که شامل ولایت‌فقیه می‌شود، حفظ کنند و این دیدگاه را به شاگردان خود منتقل نمایند. زیرا جامعه‌ای که تحت تعلیم مربیان اسلامی قرار می‌گیرد، باید برای دستیابی به اهداف عالیه حکومت اسلامی، به آن و رهبری‌اش امیدوار باشد، دستورات و فرامین رهبری را به‌دقت اجرا کند و هیچ تردیدی در این مسیر نداشته باشد. چنین مربیانی، زمینه‌ساز شکل‌گیری جامعه‌ای می‌شوند که آماده ظهور و تحقق اهداف اسلامی است. این مقاله با استفاده از روش تحقیق کتابخانه‌ای، به بررسی دقیق این موضوع پرداخته و اهمیت نقش مربیان در تربیت نسل‌های آینده را مورد تأکید قرار می‌دهد. |
| کلیدواژه ها |
| واژه های کلیدی: مربیان پرورشی ، امیدواری، حکومت اسشمی |
| وضعیت: پذیرفته شده |